Στα όρια του Ελληνικού και του Τουρκικού κράτους. Τότε που Άραχθος, ήταν το σύνορο δυο χωρών. Στο σύνορο αυτό, το παλιό Τελωνείο στην Πλάκα. Δίπλα του, το μεγαλύτερο πέτρινο μονότοξο γεφύρι των Βαλκανίων.

Το Τελωνείο, σταθμός, στο ταξίδι των προϊόντων. Έναν αιώνα μετά, το ξενοδοχείο Τελωνείο, σταθμός, στο ταξίδι των ανθρώπων στα Τζουμέρκα. Κομβικό σημείο, για την περιήγησή σας και ορμητήριο για τις δράσεις σας.

Θέμα του ξενοδοχείου, το ψωμί. Χώρος μουσειακός με εκθέματα παλιά, κυρίως εργαλεία. Τι δουλεία έκανε κάποιος να βγάλει το ψωμί του. Το τραπέζι της υποδοχής, μοναστηριακό ζυμωτήριο. Στην πινακωτή, τα κλειδιά των δωματίων, κρεμασμένα σε σφραγίδες, λες και η φιλοδοξία τους είναι, να σφραγίσουν την διαμονή. Τα στάχυα και τα δρεπάνια, στα τζάμια. Τα ξύλινα αλέτρια, κάγκελα, στον αίθριο χώρο του ορόφου.

«Στην οροφή της σκάλας το αλέτρι. Και η κουπαστή της να στηρίζεται εκεί που κάποτε περνούσαν τα καλώδια του ΟΤΕ. Η επικοινωνία… του πάνω με το κάτω.»Στο κέντρο της σάλας, μοναδικός ηθοποιός και πρωταγωνιστής, το πέτρινο, μεγάλο τζάκι.
Τέχνη του ξενοδόχου, του… τελώνη, να υποδέχεται τους καλεσμένους, να τους ακούει, να τους αφουγκράζεται, να τους οδηγεί στα μυστικά της περιοχής.

Και μετά, τα τσίπουρα. Γιορτή ρακιού κάθε φθινόπωρο. Ποικιλία αρωματική… «Ζαμπέλα»!

Το «τσιπουρίζειν εστί φιλοσοφείν».

Η μαγείρισσα μεταφέρει την σπιτική νοστιμιά στο εστιατόριο.

Όλοι οι καλεσμένοι μια οικογένεια. Και τα προϊόντα ντόπια, υγιεινά. Λάδι ελαιόλαδο. Παραδοσιακές γεύσεις και πίτες. Μαγειρευτά φαγητά κάθε μέρα. Και το πρωινό με μαρμελάδες, από φρούτα που καλλιεργούμε μόνοι μας, γνήσιο μέλι, τηγανίτες, πίτες, σπιτικά κέικ…

Στο καφενείο αναψυκτικά, παγωτά, τσάι βουνίσιο, καφέδες όλων των ειδών, κρύες μπύρες, κρασιά της περιοχής, λικέρ φτιαγμένα από τα φρούτα μας, και φυσικά τσίπουρα από Ζαμπέλα, με νόστιμους μεζέδες.