Τοπική Κοινότητα και Δάσος Πραμάντων

Θα πρέπει να συνδεθείτε για να προσθέσετε κάτι αγαπημένα σας η στα ταξίδια σας

Τα Πράμαντα είναι ορεινό χωριό του Δήμου Βορείων Τζουμέρκων και βρίσκονται σε υψόμετρο 828 μέτρων περίπου στις βόρειες υπώρειες των Τζουμέρκων, κτισμένα αμφιθεατρικά στους πρόποδες της Στρογγούλας, του πιο ψηλού σημείου του βουνού (2.107μ.). Τα Πράμαντα απέχουν 58 χλμ από τα Ιωάννινα και 66 χλμ από την Άρτα. Τα Πράμαντα είναι ένα ονομαστό χωριό με ξακουστούς μάστορες (χτίστες) και με πολλές κτηνοτροφικές οικογένειες. Η αρχιτεκτονική των σπιτιών είναι εντυπωσιακή, γιατί γνώριζαν την τέχνη του χτισίματος εδώ και αιώνες.

Στην κεντρική πλατεία κυριαρχεί ο υπεραιωνόβιος πλάτανος και η ιστορική βρύση «Αράπης», δίπλα στην κεντρική εκκλησία της Αγίας Παρασκευής. Στα Πράμαντα συναντούμε ένα σύστημα με νερόμυλο, νεροτριβή και μαντάνια που έχουν χαρακτηριστεί ιστορικά διατηρητέα μνημεία. Εκτός από τους νερόμυλους αξίζει να επισκεφθούμε τα αλώνια με τις βοηθητικές τους καλύβες που υπάρχουν διάσπαρτα στον αγροτικό χώρο. Τέτοια μνημεία συναντούμε σχεδόν σε κάθε χωριό της περιοχής. Αξίζει να δει κανείς, επίσης, την Ιερά Μονή Αγίας Παρασκευής (1876) στα Πράμαντα. Το μοναστήρι είναι περιτοιχισμένο σαν φρούριο και βρίσκεται λίγο έξω από το χωριό, πάνω σε έναν μικρό λόφο.

Οι πολιτιστικές και θρησκευτικές εκδηλώσεις στα Πράμαντα είναι αρκετές και πλούσιες σε έθιμα. Οι ντόπιοι γιορτάζουν την επομένη του Αγίου Πνεύματος στην εκκλησία της Αγίας Τριάδος, όπου μετά τη λειτουργία, γίνεται γλέντι με παραδοσιακή μουσική και κοινό τραπέζι. Επίσης, γιορτάζουν στις 17 Ιουλίου στην εκκλησία της Αγίας Μαρίνας και στις 26 Ιουλίου στην εκκλησία της Αγίας Παρασκευής, η οποία είναι η εκκλησία του χωριού, όπου γίνεται τριήμερο ή τετραήμερο (εάν είναι Σάββατο ή Κυριακή η τέταρτη μέρα) παραδοσιακό πανηγύρι που αρχίζει από τις 25 Ιουλίου. Το πανηγύρι γίνεται στην κεντρική πλατεία του χωριού με παραδοσιακή μουσική και χορούς. Το απόγευμα της 27ης Ιουλίου γίνεται στον χώρο της κεντρικής πλατείας το «καγκελάρι», ένας πολυπρόσωπος χορός ο οποίος χρονολογείται από τον 16ο αιώνα και αποσκοπούσε στην συνεννόηση των Ελλήνων, χωρίς να γίνουν αντιληπτοί από τους Τούρκους. Τέλος, την παραμονή και ανήμερα του Δεκαπενταύγουστου, γιορτάζει η εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και γίνεται παραδοσιακό πανηγύρι στην κεντρική πλατεία του χωριού.